Gisteren had ik al een rustdag gehad wat het schilderwerk betreft, zodoende kon ik het niet laten vanmorgen maar weer verder te gaan. Joop moest taxirijden, dus van iets anders ondernemen kwam het toch niet. Ik heb de noordkant van de garage gedaan, dat lijkt niet veel, maar hij was erg vuil en ik moest ook eerst snoeien anders kon mijn trapje niet staan. Het schilderen alleen zou wel gaan maar voordat je zover bent.
De libelle had het bamboestokje dat bij de vijg staat als rustpunt en picknickplek gekozen.
Hier had ik het er voor het eerst op mijn weblog over, maar natuurlijk was ik er zelf al veel langer mee bezig. Hier rookte ik mijn laatste en zelf hou ik 1 september aan als zijnde definitief gestopt, want eigenlijk was dat ook zo, ik was er klaar mee.
En nog steeds. Ik voel me lekker en heb absoluut geen zin om er eentje op te steken. Verder merk ik er weinig van, heb geen extra trek in andere dingen en kom zodoende ook niet aan, ik hoop dat dat zo blijft, want dat hou ik wel in de gaten, ik moet er niet aan denken tien kilo aan te komen.
Eén maand zonder roken en hopelijk ook de rest van mijn leven, wie had dat ooit van mij gedacht. Ik niet in elk geval.
Na weer een ochtendje schilderen deed ik een poging om te gaan wandelen, maar Didi liep te klieren en eigenlijk had ik ook geen zin, dus zijn we tien meter na het hek omgedraaid en in de auto gestapt en deden wat rare boodschappen, zoals appeltaartmix bij de molen, wol bij de boerderij, en........ een stoel bij de bakker.
Het was een erg grote doos zodat Didi even voorin moest, dat vond ze best interessant. Joop heeft hem netjes voor me in elkaar gezet. Nu zit ik dus tamelijk riant in mijn grote stoel, erg groot eigenlijk wel, ik voel met net zo'n kabouter, maar als ik eenmaal zit, zit het wel goed, mèt (mijn eigen) voetensteuntje dat ik bij de andere stoel ook al had. En hij wiebelt lekker achterover dat is ook wel fijn bij het tv kijken. Het is weer even wennen, maar ik denk dat dat wel zal lukken.
Voor foto's maken is er eigenlijk weinig tijd dus vanavond gauw dit schattige stel in de tuin even opgezocht, ze staan er nu zo mooi kleurig bij met het bloeiende vetplantje.
Vanmorgen eerst eens naar de dokter voor die nare duizeligheid elke keer, ik voel het nu vooral goed bij het bij het schilderen. Na wat vragen en een testje van de dokter bleek het gewoon een naam te hebben. Niks versleten nekwervels maar gewoon wat verdwaald gruis en met wat oefeningen kan ik het waarschijnlijk zelf verhelpen, dat hoop ik dan maar. Mijn voet is een ander verhaal, daar is geen pilletje of oefeningetje voor. Als het blijft misschien een steunzool, maar misschien gaat het ook nog vanzelf over nu met mijn nieuwe schoenen, die toch weer wat meer steun geven.
Natuurlijk deden we nog wel even een rondje vanmiddag, niet te ver en onderweg een frisse duik.
Bij deze zomerse temperaturen is het beter wat vroeg te gaan wandelen en dat deed ik ook, zodat ik de hele middag had om te schilderen. Veel blauw en wit vandaag, het grijs bewaar ik voor het laatst.
Toen ik thuis kwam was Joop bezig met een ander putje, we klussen wat af de laatste tijd.
Ik weet niet of ik het altijd zo erg gehad heb, maar het lijkt de laatse jaren toch steeds erger te worden. Als ik wol ga kopen een drama, rood of blauw, dun of dik en dan nog welke trui, uren kan ik erover doen. Vanmiddag keek ik eens bij de bureaustoelen bij Leen Bakker. Ten eerste was het al een drama om ze op de grond te krijgen, ze stonden op ooghoogte en ik wil er toch wel even op zitten, maar het was koffietijd, geen personeel te bekennen en toen ik er eindelijk een paar op de grond had met hulp van iemand van een andere afdeling, wist ik het niet meer en kwam met niets thuis. Gelukkig maar want nu kan ik nog eens verder zoeken. Die ik nu heb valt van ellende uit elkaar, de stof is versleten en hij stinkt, naar rook...
De dagen beginnen deze week met een paar uurtjes schilderen, op het gemak en daarna wat wandelen en vanmiddag deed ik een rondje met de auto. De weg heet de Donkereweg, bij Schuddebeurs
Ed kwam vandaag even langs met een nestje pups,ze kregen een chip. Je zou toch weer op slag verliefd worden. De mama was er ook bij zodat ze nog wat konden drinken en ik dacht kom, ik maak weer eens een filmpje.
De boeren rijden af en aan, eindelijk kunnen ze de boel binnenhalen.
Vanmorgen gelijk maar begonnen met schilderen, het was er tenslotte weer voor, zondag of niet. Die boeiboorden zitten net te hoog voor makkelijk en ik ben zo duizelig als een dronken lor bij het achterover buigen en weer van de trap af gaan. Het zat zodoende niet mee, ik werd er depressief van. Toch maar eens langs de dokter misschien binnenkort, ook al denk ik dat er niks aan te doen is en dat het slijtage is. Misschien heeft hij een toverpilletje... Als die boorden klaar zijn wordt het wat makkelijker en hoef ik niet meer achterover te leunen.
Ook nog wel lekker even van het zonnetje genoten natuurlijk en naar Renesse gewandeld en bij de Goudoevertjes mossels gegeten met alles erop en eraan, verrukkelijk!
