Van alles wat
Vandaag waren bij de neuroloog in Vlissingen, ik ging mee met de klaprolstoel en dat was maar goed ook want in zo'n ziekenhuis loop je best gauw een stuk en dat gaat gewoon niet meer. Een gesprek, testen, eerst met een leerling neuroloog en daarna met allebei, bloedafname daarna, en de 22ste terug, lekker snel. Wordt vervolgd.
En dan ben je zo een paar uur verder.
Joop deed daarna een rondje met de scootmobiel en ik fietste een rondje om een paar boodschappen, het zweet liep uit mijn hoofd toen ik thuiskwam, vreselijk weer dit. Het deed me denken aan ons reisje naar Frankrijk met de Spitfire in 2005, toen was het ook zo heet en bijna niet te doen in de Spit, ik was blij als we een schaduwrijke weg hadden. Dus als ik zoals vandaag de mensen met hun cabriootjes zie rijden, want ja mooi weer dus dan moet het, dan weet ik wel hoe heet dat is.
Vandaag werden ook de beloofde boeken van Jaap bezorgd, gesigneerd en wel, erg leuk!
Modeltekeningen van Jaap Nieuwenhuis
Portret van een huis van Jaap Nieuwenhuis.
De grafische vormgeving van alle boeken van Jaap doet Betty van Bree, goede vriendin van Jaap, die we ook afgelopen vijdag ontmoetten.
Die geit stond daar vanmorgen te wachten tot ik een foto maakte, dat kwam natuurlijk door die tekening van gisteren.
En onder het fietsen had ik toch zoiets raars, dat moet ook nog even...
Ik moest aan mijn lieve schone zus Ina denken waarmee ik zoveel plezier had gehad en ons kroegleven samen als Joop op stap was, heel in het begin was dat in de Zondebok, het café op Scharendijke met de eigenaar die ook zijn orgeltje er weleens bij pakte als het gezellig was. Nooit denk ik aan de goede man, misschien twintig jaar geleden voor het laatst gezien... en wie staat er voor mijn neus bij de kassa in de winkel..... juist.
vier reacties
Zo heeft dus iedere dag zijn hoogte punten, het hoogste punt was uiteraard voor de bok. Gisteren roepen we gewoon uit tot dag van de bok.
Nu je over de Spitfire en Frankrijk begint, een dergelijke ervaring hadden wij begin jaren ’90, weliswaar niet met een Spit maar meteen Toyota met een schuifdak. Alle ramen en het dakje open, maar nog kwam er alleen maar warmte de auto in. Wat zijn we tegenwoordig dan verwend met onze airco. 
Ik ben ook maar wat blij dat we die hier thuis nu ook hebben.
Ouderdom komt met gebreken, dat kan je verwachten. Erg vervelend, maar er is geen keus, dus dan maar aan de hulpmiddelen en voort.