De voorbereidingen voor de Pinksterdrukte waren in volle gang vanmorgen, er werd van alles opgebouwd. Er schijnen ook zones te komen waar je op bepaalde tijden een toegangsbewijs voor moet kopen. Bij de visboer werd een podium neergezet toen ik er mijn visje voor de komende dagen ging kopen. Mij zul je daar niet vinden tussen de drukte.
Vanmiddag is de duivengoeroe even langs geweest om de nieuwste borelingen te ringen, dat moet precies op tijd anders gaat het niet meer, of als het te vroeg gebeurt vallen ze er weer af, dat moet ik morgen even controleren.
Het was heerlijk vandaag, wel weer veel heen en weer gelopen, aan wandelen kom ik bijna niet toe. Ik ga zo maar eens lekker op het strand kijken, met Didi een avondwandelingetje maken.
Joop is goed aangekomen, had een erg comfortabele reis gehad, bizznizz class, dan kan het ook bijna niet anders.
Ik ben er even klaar mee. Vanmorgen vroeg op om Joop uit te zwaaien, daarna nog even terug, maar dan doe je natuurlijk ook geen oog meer dicht. Na de koffie druk met de duiven in de weer, het ging allemaal goed, tot vanmiddag de achterbuurmanboer op het land heen en weer begon te rijden en ze lekker op het land gingen zitten pikken in plaats van naar binnen te komen. Ik heb geloof ik wel honderd keer heen en weer gelopen, roepen “kom maar, kom maar naar binnen”, met het voerbusje schudden, afijn , ik heb alle wapens in de strijd gegooid, maar ja nu zitten de doffers in het duivinnenhok en andersom en er zit er ergens nog eentje verkeerd geloof ik, hahahahaha, dat begint al goed. Ik kan vandaag in elk geval geen duif meer zien……… en ook geen was. Tiet voor een roseetje met een hapje vis.
Kijk eens wat een grappig roseetje. Iemand anders had hem gewonnen afgelopen zaterdag op de duivenclub, maar die dronk niet, zodoende kreeg Joop hem. Ik zag pas vanavond toen ik hem open wilde maken wat een leuke fles het is, inclusief groene stop.
Nou dat viel nog niet mee vandaag met de duiven, ze zitten gescheiden in hokken, met schuifklepjes en scharnierluikjes met haakjes en wurfeltjes, echt zo ingenieus heeft Joop dat allemaal bedacht. En als de duiven uit hok zes gaan vliegen, moeten die van vijf in zes en komen die van zes weer binnen in vijf waar ze eten krijgen, die van zes gaan dan weer vliegen en tegen de tijd dat die weer binnen komen moeten die van vijf weer in hok zes door het luikje met de scharniertjes en het wurfeltje, dat daarna dan weer dicht moet, anders gaat de boel door de war. Zo hebben we ook nog een sleuf, dat is nog ingewikkelder en daar zitten er nog veel meer. Ik had ze niet geteld toen ze terugkwamen, dat moet wel, want het kan zomaar zijn dat er nog ergens eentje vliegt of in een boom zit en als de boel weer dicht is kan die dan niet meer naar binnen en gaat weer in de war met de volgende club die naar buiten gaat, dat gebeurde dus ook vandaag, plus dat er eentje terug kwam die al een tijdje weg was, dan heb je er ineens één meer, dat kan ook nog. Gelukkig duurt het niet al te lang, tien dagen is te overzien. Joop is aan het pakken, geen idee of de boel nog vliegt, ik heb het niet erg gevolgd vandaag.
Joop heeft vanmorgen vroeg alles gespoten, het was er lekker windstil weer voor zodat ik hoop dat alles op de goede plek terecht is gekomen en de bomen gerooid zijn. Gisteren heeft hij me ingewijd in de geheimen van de duivenmelkerswereld, ‘t is pure tovenarij hoor. Ik heb alles genoteerd en nu maar hopen dat ik het tot een goed eind breng en de duifjes allemaal nog leven als hij terugkomt. Ik heb nog één dag om te oefenen, want woensdagmorgen vroeg vliegt Joop uit, als er niet teveel as in de lucht zit tenminste. De morgenster bloeit ook weer, ik heb er nu volop. Hiernog een zaadbol.
Zo langzamerhand wordt het een beetje minder koud, zegt de weerman net. Nou ik merk er nog weinig van hoor, het is gewoon koud! En toen schoonzus en ik eind van de middag samen even op het terras gingen zitten, heb ik lekker een warme trui aangedaan, mij krijgen ze niet gek toevallig. Ik ben wel een beetje in de tuin bezig, het is een rommeltje overal. Didi sjouwt met stokken en takken en verpulvert die tot snippers. We hebben onze eigen levende houtversnipperaar. Ik heb me voorgenomen me deze zomer maar niet al te druk te maken wat de tuin betreft, hij is toch al bijna voorbij. dat heeft geen nut. We hebben weer veel orchideeën erg veel kikkers, vooral veel onkruid en zo hier en daar komt er ineens een heel bos de grond uit. Gewoon op tijd maaien en de struiken knippen, dan ziet het er vanzelf verzorgd uit en dat bos moet Joop maar even plat spuiten omhakken. Vanavond hebben we het andere pakje uit de diepvries opgegeten, dat waren wel tongetjes, ze smaakten prima!
Het duurt al een tijdje.
Ik zit niet lekker in mijn vel.
Er gebeuren dingen waar ik eigenlijk niets mee te maken wil hebben, maar waar ik wel bij betrokken word en het is niet makkelijk daar dan afstand van te nemen.
Zo’n koninklijke familie heeft het dan toch maar makkelijk, daar wordt alles geregeld. Als Maxima een probleempje heeft hoeft ze maar op een knopje te drukken en de redding is nabij.
‘t Is altijd een heel werk om alles weer op dreef te krijgen vind ik met zo’n nieuwe pc en nu was er niet eens iets kwijt. Neem nu dat webcamplaatje, dat wil nooit in één keer lukken, altijd gehannes. Gelukkig heb ik dan altijd nog een uitdraai van een gesprek dat ik ooit met Downer had op msn, toen het ook niet wilde lukken. Hoe zou het met haar zijn vraag ik me dan af. Internet is best raar, je leert sommige mensen best goed kennen door wat ze schrijven of dagelijks contact op msn, ik heb haar nooit in het echt ontmoet en doordat ze niet meer logt eigenlijk al een tijd niets van haar gehoord. Zulke dingen vraag je je dan toch af als je hoort dat er een webloggeronverwachts is overleden. Ik heb hem ook ooit eens een tijdje gevolgd, maar soms lig je elkaar niet zo en verlies je elkaar weer uit het oog, dat gebeurt ook. Toch doet het me wel wat, het is die andere wereld, niet het èchte leven zegt men dan, maar een wereld die toch wel steeds meer deel van het ‘real life’ uit gaat maken.
