Het is natuurlijk heel normaal en als je dagelijks uren in de file staat zie je er genoeg, maar dat doe ik dus niet en zo rond deze tijd met al die vakantie drukte, kijk ik toch weleens mijn ogen uit. Ik lees ze ook allemaal en deze kwam ik dus vanmorgen tegen. Prachtig toch! Dit stond er ook op en dit. Dit is de site, gewoon shirtjes :) En dit is de andere.
Even verderop kwam ik een vader tegen met een jongetje op zijn nek. “Hoe heet jij?” vroeg het jongetje “Ria” was mijn antwoord “en jij?” “En hoe nog meer?” ging het jongetje verder. Ik gaf antwoord, maar de vader vond wel dat het nu ook het jongetje zijn beurt was om te antwoorden. Hij kon er even niet opkomen en noemde toen de achternaam van mama, dat was niet goed vond papa. “We zijn aan het oefenen”, vertelde hij. “U merkt wel, het zit nog niet erg diep”. (U?)
Hard in de tuin gewerkt vanmorgen. Er is alweer een hoop uitgebloeid dat opgeruimd kan worden. De grond is niet al te droog, dat trekt makkelijk uit. Daarna deden we een rondje met een mooie buienlucht in de verte, gelukkig waaide hij de andere kant uit. We kwamen een Twitteraar tegen, hij deed een rondje op de fiets samen met zijn vrouw, altijd leuk als je elkaar dan zo in het voorbijgaan herkent, we hebben even een praatje gemaakt. Vanmiddag zijn de kleinkinderen weer gearriveerd voor een weekje in de caravan, deze keer met hun papa. Hopelijk zien we dus de komende dagen niet al teveel van zulke luchten als op de foto, al was het hier wel de hele dag droog gelukkig.
Vandaag deed ik de bank in de was. Toen ik er gisteren even op ging liggen vond ik dat hij stonk, een goede reden om hem vandaag eens even uit te kleden en in de wasmachine te stoppen. Zo’n handige bank krijg ik nooit meer, ben hem ook nog lang niet zat, dus hij mag nog even blijven, schoon en wel.
Mijn ‘stikje stelt niet zoveel voor en het is ook nog behoorlijk ingekort, misschien moet ik het toch maar gewoon aan anderen overlaten die dat beter kunnen.
Joop en ik deden een borreltje bij het kacheltje, hadden een paar zoete herinneringen en bespraken wat zaken die je eigenlijk alleen bij het kacheltje bespreekt, daar zijn zoete zwoele zomeravonden voor.
De olijven van de foto zijn ook zoet, ik had ze nog nooit geproefd, de eerste hap is ook even wennen, maar daarna smaken ze naar meer.
Morgen plaatje 150, ik denk er lang niet iedere dag aan.
Hard in de tuin gewerkt vandaag en een flink eind gekuierd, het was geen foto weer en ik zag ook niks leuk, vandaar maar even mezelf, niet dat dat leuk is natuurlijk, maar ik heb even niets anders. Verder alles goed hoor, met jullie ook?
Heel hard in de weer geweest vandaag, heerlijk! Soms gaat het gewoon vanzelf. Ook vanmiddag een nieuwe Kong gehaald voor Didi, want ze was er toch wel vaak heel zoet mee en we kunnen hem maar niet vinden. Deze is een maatje groter dan die ze had en zwart, de andere was rood, dus mocht hij nog terecht komen dan heeft ze twee verschillende (of dat beest dat iets interesseert).
Kregen we toch zomaar een leuk aanbod vandaag voor een nieuwe Spark in de bus. Joop ging er zelfs eens bij kijken, allemaal leuk hoor, maar er kan niet eens een trekhaak onder en wat moeten wij nu zonder. Nu hebben we twee nieuwe bandjes onder onze kanarie en kunnen daar weer een tijdje mee voorruit. Veel voordeliger ook.
Straks eerst eens een pizzaatje eten op het dorp, samen met Ina en Martin, dat werd een keertje tijd deze zomer, hij is alweer bijna om. In augustus krijg ik alweer dat nazomer gevoel…
Nou, ‘t valt alles mee hoor, we krijgen de hoordingens wel vergoed door onze eigen verzekeraar, waarom Joop die nog niet gebeld had weet ik ook niet, zulke dingen laat ik altijd maar aan hem over. ‘t Balletje hebben we nog niet gevonden, maar die liggen er ook nog genoeg in de winkel. ‘t Duivenhok is nu helemaal over en staat netjes onder het afdak te wachten op wederopbouw. Eerst maar eens een beetje rustig aan, soms kan een mens zich ook teveel op zijn hals halen, zeker als je geen twintig meer bent.
Op den duur word je een beetje makkelijker in het laten slingeren van dingen in huis, al leg ik nog wel steeds mijn slippers ergens op als ik ze uittrek. Meerdere keren had ik al Joop zijn gehoor apparaatjes op zijn bureau gelegd, hij legde ze steeds op het tafeltje naast zijn stoel dat precies op neushoogte is. Het is en blijft nog steeds een ondeugende pup, die alles moet ontdekken, ook hoortoestellen. Vanmorgen zag ik ineens wat vreemde dingetjes op de deurmat liggen en ja hoor…. een puzzeltje… van een hoordingetje, de andere is nog steeds zoek. Dat hakt er even in, want die dingen zijn best duur en de verzekering doet daar niet aan, tenminste die van ons niet.
De blokhut wordt dus maar even op de lange baan geschoven, of hij koopt gewoon geen nieuwe, want waarom lagen ze anders op het tafeltje?
Eind van de middag speelde Martin even met Didi met het balletje, Joop wilde ook wel een keer en moest natuurlijk even laten zien hoever hij wel niet kon gooien met dat leuke balletje dat alle kanten op stuitert, dat had hij ook net zitten vertellen… u raadt het al… weg balletje, niet meer te vinden.
Daar word ik dan een beetje moe van. Niet van de wandeling die we maakten vanmiddag hoor, ik heb er maar een paar blokjes extra aangeplakt, we waren nu toch onderweg en het was er heerlijk weer voor, alweer.
