Soms komt het ineens. Dan heb je er weleens aan lopen denken, maar plots moet het gebeuren. Dat was vanmorgen bij mij het geval. Ik heb het huis gewassen. Gewoon met de tuinslang en de borstel waar je ook de auto mee kunt doen, maar daarmee ga ik meestal naar de autowasserette. Dat kan jammer genoeg niet met een huis. Na de wind van de laatste dagen was alles dubbel zo stoffig natuurlijk en de ramen moesten toch, dus toen ben ik gelijk maar begonnen. Neem nooit een houten huis als je liever op je stoel zit, want het is best veel werk. Natuurlijk kan ik het gewoon laten zitten, maar dan is het wel dubbel zoveel werk als je moet gaan schilderen. Dus de jaren dat ik niet schilder was ik het altijd een keer en nu glimt de verf je weer tegemoet. Een paar kozijnen moeten wel zag ik, maar dat komt wel als de blokhut geschilderd moet worden, dan gaat het in één moeite. Het water stond in mijn laarzen en ik was tot op mijn hemd nat, als ik dat aan had gehad.
Vanmiddag deden we een rondje en omdat ik vond dat ik wel een softijsje verdiend had liep ik op de terugweg langs 'Het Koepeltje'. Ik kocht er eentje van €1.50 en toen ik hem aangereikt kreeg liep het ijs al uit het onderste puntje van het wafeltje. Ik moest ook hard likken om het smeltende ijs voor te blijven. Dat was geen goed ijsje en ik besloot er in het dorp nog eentje te kopen. Bij Take Away kocht ik er eentje van €1.30 iets minder geld en hij was ook iets kleiner denk ik. Maar het ijs was nogal een verschil hoor, een lekker stevig, romig ijsje in een knapperig wafeltje. Ik weet wel waar ik voortaan mijn softijsje koop.
Op de foto wolfsmelk dat in de tuin staat. Onderweg kwam ik nog andere tegen, geen foto van, komt wel weer een keer.
Gisteren met de wolkjes waren ze leuker, maar die waren 'mislukt', niet naar mijn zin in elk geval, dus vandaag zorgde ik dat ik er weer langskwam om wat nieuwe te maken, want leuk vind ik ze wel, die rolklaverbloemtjes.
Vlak voordat ik bij de klavertjes in de wei was werd ik aangeroepen door neef Leo van de Klaverweide, hij wilde graag op de foto bij de versgebakken broodjes die ze daar tegenwoordig verkopen en daar ben ik natuurlijk 'glad' niet te beroerd voor. Met als beloning twee versgebakken appelflappen toog ik naar Joop die dat ook 'glad' niet vervelend vond.
Om te wandelen is het wel lekker, maar buiten zitten is met goed fatsoen niet te doen en al het jonge spul waait stuk. Ik ben nu wel uitgewaaid hoor, van mij mag de wind gaan liggen. Met een gietertje lopen vind ik niet erg, dus de zon mag voorlopig blijven ;)
Op het gemak mijn truitje afgemaakt. Verder niets eigenlijk.
Osama is dood, gelukkig maar. Jammer genoeg blijven er nog genoeg rotzakken over.
Het ligt al maanden op tafel en nu eindelijk ben ik aan de boordjes bezig, ik kan niet wachten, want het wordt toch best wel leuk denk ik, maar binnen zitten breien komt er gewoon niet van en 's avonds heb ik geen zin meer. Nu met die wind is het niet te warm en plakt het niet te gauw, morgen nog even doorbijten want veel boordjes en naaien en zo, pfff....
We deden ook een klein rondje natuurlijk. Didi heeft een prachtige staart en met windje mee waait hij helemaal 'open'. Toch niet te geloven dat ze die staarten jarenlang hebben afgeknipt, mèt is echt veel leuker!
Ik hou niet zo van die rare dagen, ze pakken altijd anders uit dan je verwacht. Nu was dat vandaag niet zo het geval omdat we toch niets van plan waren, misschien met de puzzelrit meedoen met de Spit, maar daar kwam ook niets van. De duiven moesten van ver komen en ze werden laat gelost en dan moet er daarna weer geklokt worden bij het verenigingsgebouw. Bovendien is het veel te koud en te winderig voor de Spit, ik ben al lang blij dat mijn opkomende pestje niet doorzet.
Mark vlagde ook voor ons, dat ging in één moeite. Joop had geen zin onze Zeeuwse te verwisselen voor de nationale driekleur.
Nog even op het dorp gekeken vanmiddag en daarna lekker uit de wind en in de zon gezeten
Vandaag maar eens een rondje door de tuin. Vanmorgen gemaaid en een beetje opgeruimd hier en daar, dus het ziet er voor mijn doen netjes uit. Het filmpje begint als ik thuiskom na een wandelingetje.
Het is veel grond, dat we kochten als landbouwgrond rond 1986 en waar we als eerste de loods op plaatsten toen Joop voor zichzelf begon. In die loods heeft Miriam nu haar kapsalon, voor degenen die dat nog niet wisten. Af en toe moet je eens even wat herhalen voor nieuwe lezers.
In 1990 hebben we er ons huis bijgebouwd, sinds die tijd wonen we daar tot groot genoegen. Eerst hadden we bijen en toen dat niet meer kon vanwege mijn allergie is Joop overgestapt op de duiven.
Ons bedrijf hebben we na tien jaar moeten beeïndigen en verkocht, het ging niet goed en zelfs ons huis is toen ook verkocht geweest aan degene die ons bedrijf overnam. Gelukkig hebben we dat na een jaar huren weer terug kunnen kopen, we hadden inmiddels allebei een baan in Rotterdam. De grond is toen opgesplitst, we hebben een bruggetje gemaakt en hebben nu onze eigen ingang. Nog weer later is de loods verkocht aan Mark, die nu alweer een jaar of tien de partner van Miriam is.
Onze baas in Rotterdam ging failliet, Joop vond nog wel ander werk, maar kreeg in 2002 een infarct, daarna WAO en nu pensioen, met af en toe een taxiritje.
Dat was het zo in het kort, want ondertussen gebeurde er ook nog vanalles natuurlijk, de bergen kwamen in zicht, honden, foto's, webloggen, Nepal. Ze kunnen misschien veel van ons zeggen, maar niet dat we saai zijn. Ik wel een beetje natuurlijk, maar Joop allerminst, er moet tenslotte een beetje evenwicht zijn.
Ook wel eens leuk om een keertje mee te wandelen ik liep dit rondje van ongeveer 10 km.
Het was best fris toen ik van huis ging, dus ik had een trui aan en een bodywarmer, onderweg werd het alsmaar warmer tot het weer af ging koelen en het begon te regenen, zodat ik toch nog nat thuis kwam.
Zoals de meesten wel weten hebben wij een heerlijke buitendouche waar we 's zomers veel gebruik van meken.
Als je eronder staat ziet het er ongevver zo uit. U ziet er staat iets in de weg en daar gaat het nou net om. Na het gehannes bij de buren de laatste tijd hadden wij zoiets van 'er moet iets gebeuren'. Joop had het al over een schot gehad, maar ik vind die houten dingen erg lelijk, zeker als het niet per se nodig is.
Na het vinden van de kamperfoelie van een paar dagen geleden kreeg ik een idee. Die ik vond staat ook bij de douche maar toen ik nog eens verder ging kijken stond er achter de garage nog eentje. Ik ben gelijk begonnen, stenen los, gat graven, struikje uitgraven en weer planten, hoppa! En zo zag Joop het voor het eerst en keek net zo verbaasd als Didi op de eerste foto.
Inmiddels heeft hij zich erbij neergelegd, we proberen het eerst zo en nu hoop ik maar dat hij aanslaat natuurlijk. Veel emmers water gieten en inmiddels opgebonden met een paar bamboestokken.
Douchen achter een kamperfoeliestruikje lijkt mij ook erg leuk, het hoeft niet zo afgesloten te zijn, als het meeste zicht maar weg is en dat is het op deze manier wel en de rozen die ik laatst plantte blijven zo ook mooi zichtbaar.
Gelukkig vond schoonzus, die vanmiddag nog even langs kwam in haar oude blik het ook een prima plan en vertelde dat ook nog even tegen haar broertje.
