Joop had gisteravond nog kunstmest gestrooid en meestal regent het dan geen druppel meer, maar vanmorgen was alles lekker opgefrist en de korrels opgelost.
Ik ben wel blij dat ik even een stapje terug kan doen wat de hut betreft en weer wat meer tijd voor een wandeling op het gemak. Joop legt nu de leidinkjes op z'n plek, daar heb ik geen verstand van gelukkig.
Veel te warm om wat te doen vandaag, meer dan een beetje heen en weer lopen is er niet van gekomen. Wel een rondje door de polder, daar stond een lekker windje.
En nu is het wachten op de beloofde bui, die maar niet wil komen....en met dat ik dit type vallen de eerste druppels, joechei!
De wereld wordt steeds kleiner, zo blijkt maar weer.
Sinds kort zijn Humraj, de vader van Rabin en ik vriendjes op Facebook.
Toevallig keek ik eens op het account van Joop en zag dat Humraj vriendjes met hem wilde worden, zo kwam van het één het ander. En nu zeggen we bijna elke dag wel even 'Namaste'. Ik vind het wel grappig, Joop ziet het nut er niet zo van, maar leuke dingen hoeven toch niet altijd nut te hebben.
De hut is inmiddels onder de pannen. Morgen komen de schilder- en bandjesplaatstroepen, ik hoop wel dat het wat beter weer is en dat ik eten en kwasten genoeg heb...
Zwaar beladen hangen de takken naar beneden, het wordt een uitstekend pruimenjaar.
Violgens Joop moet minstens de helft gekrent worden, anders hebben we allemaal van die kleine pruimpjes en breken de takken af. Ik heb net eens gekeken, maar veel blijven ook achter in de groei of worden geel en de bovenste takken zijn onbereikbaar, tenminste voor mij.
Vorig jaar kon ik er met een beetje moeite nog wel bij, dat gaat nu niet meer lukken, dat wordt schudden tot ze vallen, maar dat duurt nog wel even.
Toen we eraan begonnen had ik wel mogen zeggen dat ik het er verder niet meer over zou hebben, wist ik veel dat we dat ding in een paar dagen tijd in elkaar zouden zetten en er zodoende niets anders logbaars over bleef.
Het dak is dicht, de afwerklatjes zitten er aan en er is een begin gemaakt met de dakbedekking vandaag. Het waaide veel te hard om daar verder mee te gaan. Toen Joop de nagels daarvoor was gaan halen dacht ik 'even' die dingen alvast op het dak te leggen, meer dan drie tegelijk kreeg ik er niet op en toen bleek dat eerst de afwerklatjes moesten, vlogen ze ons ondertussen om de oren en moesten ze er voor onze eigen veiligheid en die van de shingels er weer af... en ondertussen had ik het behoorlijk in mijn rug. Eigen schuld dikke bult natuurlijk, nu maar hopen dat het gauw over is, al is bezig blijven de beste remedie.
Didi gedraagt zich voorbeeldig tijdens de bouw, ze ligt in de zon, speelt eens met een stok of een bal en houdt alles nauwgezet in de gaten. We hebben vanadaag niet gewandeld maar vanavond zijn we lekker even naar de dijk geweest, met de auto, dat wel. Joop ging ook mee, die kan lekker ver gooien.
Ze heeft lekker gezwommen en gespeeld zodoende en wij werden er niet moe van.
Vandaag hadden we pannenbier en dat hebben we genomen ook, 't was warm en dorstig dus dat smaakte best. Inmiddels zit het dakbeschot er voor de helft op, morgenochtend de rest als het droog blijft en anders zien we wel. Komend weekend komen er hulptroepen, er valt nog genoeg te doen.
Druk gebouwd weer, we schieten lekker op. Morgen boven de ramen en een begin met het dak. Vandaag zijn we wel heel de dag bezig geweest...
vandaar dat ik vanavond nog even een rondje met Didi deed.
Joop heeft de kachel aangestoken we gaan nog even een wijntje doen.
