Weg en weer terug
Ik blijf nog even bij de ramp.
We werden geevacueerd naar Rotterdam en kwamen terecht bij een politieambtenaar in Vreewijk. Een rustige wijk in Rotterdam zuid.
Janny en ik gingen naar school daar, achterlangs door de paadjes tussen de tuinen, ik moest één kruising oversteken en dan nog een eindje tot de kleuterschool en daarna weer naar huis, soms kon ik het niet meer vinden alles leek ook op elkaar, heel anders dan de Boogerdweg in Dreischor die erg overzichtelijk was. Janny ging naar een andere school, die had het prima naar haar zin in Rotterdam en wilde daar eigenlijk wel blijven. Later heeft ze samen met Freek nog jaren in de wijk Lombardijen gewoond. Ik wilde weer graag terug naar Dreischor, waar het toch weer anders ging dan ik dacht.
Dit huis lieten onze ouders bouwen nog voor de oorlog, ze trouwden in 1939 en Janny en ik zijn daar allebei geboren. Het staat er nog steeds en heeft pas weer een nieuwe eigenaar, we hebben er al eens samen binnengekekn ook. Het vreemde was dat we niet terug gingen naar dat huis, daar was het na drie maanden na de ramp best nog een bende denk ik, (maar achteraf denken Janny en ik dat het toen al verkocht was), dus we logeerden in de ring bij mensen in huis, tot we per 1 september gingen verhuizen naar Zonnemaire waar onze pa een ambtswoning kreeg, zo ging dat. Voor de oorlog was hij landarbeider en hoe hij zo bij de politie terecht kwam weet ik eigenlijk ook niet.
Voor de foto gingen we even terug denk ik, naast Janny staat haar vriendin en naast mijn vader staat met fiets zijn vader, opa van Felius.
Mijn gedachten gaan toch elk jaar weer terug naar die tijd, hoe het ging, blij word ik er nooit van, het is toch iets wat van invloed was op mijn verdere leven, vooral gevoelsmatig, Zonnemaire was voor mij het paradijs op aarde.
Veel jeugdherinneringen dragen bij aan hoe je later bent.