De moeite
Alles stond nog overeind vanmorgen, maar wat had het tekeer gegaan afgelopen nacht en nog steeds vanmorgen. Met bakken tegelijk, onweer tussendoor, maar de wind was wel gaan liggen. Gelukkig hebben wij ons eigen afvoergootje en loopt alles gelijk weg, dat hebben we (Joop) goed bekeken.
Eind van de ochtend toen het nog steeds niet droog was, ging ik met de auto op pad voor wat verse dingen en waar ik op hoopte was waar. Niemand bij de vleesboerderij, maar eenmaal aan het afrekenen liep de winkel vol. Eentje bij Kwekerij Zuidbos, maar daar mag ook maar 1 persoon in de winkel, dus ook daar niet lang wachten. Bij de visboer drie wachtende mannen in de ruime winkel, ik was gelijk aan de beurt. zo fijn allemaal!
Een flinke voorraad weer. Diepvriesje zit weer vol!
Na de thee stapten we naar buiten, Joop op de fiets en ik op weg naar Paule, want daar was vanmorgen natuurlijk ook niet van gekomen. Hij was blij en we haalden de schade een beetje in, een lange afstandloper zal het nooit worden, maar 5,5km liep hij parmantig mee, we deden het op het gemak. Daar komen er dan voor mij nog ruim drie bij heen en weer naar huis. Ik knapte er lekker van op.
De tekening had ik gisteravond al klaar gemaakt. Ja klaar, hoe bestaat het en ik vind hem nog leuk ook. IK had hem weggelegd met het idee van 'dit wordt niks'. Daarna deed ik uit balorigheid mezelf en dat was het.
Twee dagen later toch nog eens gepakt, ik vind het dan alleen al zonde van het papier en het ging, betere kleuren erbij waardoor het wat rustiger werd, ik ben tevreden en de moeite van het laten zien waard. Wat ik trouwens alles wel vind hoor. Ik kan hem natuurlijk ook gelijk op de stapel leggen.
Ja dat is een mooi covid-onderwerp: ‘mogen we er al uit?’