Luchten en zuchten
klik
Ontelbare keren heb ik dit stukje strand al op de foto gezet, het is iedere keer weer anders en vaak door de luchten er boven heel mooi. Vanmiddag was er door de stevige wind stuifzand en zodoende maar weer wat foto's gemaakt. Ik heb weer een rondje Watergat gedaan, heel de week weet ik al niet te zitten of te liggen, mijn rug is niet in orde en lopen is het enige dat me goed bevalt. Of het nu van het dansen van zondagavond komt, of van het blaren harken (dat heb ik zondag ook nog even heel fanatiek gedaan), geen idee, maar lekker is anders en lopen is goed zei de dokter een tijdje geleden toen ik ook rugklachten had, het is een natuurlijke massage van de rugspieren. Ach ja, het zal wel weer een keertje overgaan, maar eigenlijk kan ik er niet goed tegen als ik iets heb. Vreselijk lijkt het me dan ook als je altijd klachten hebt, zoals zoveel mensen die iedere dag geconfronteerd worden met ziekte of andere lichamelijke ongemakken, dan ben ik toch maar een gelukkig mens, met af en toe een beetje zere 'rik'.
negentien reacties
Ja, ik begrijp het. Zelf vind ik ook, dat ik niks mag mankeren. Voel mij nog veel te jong. Is niet zo, maar ik kan het ook niet uitstaan, als er wat is.
Ria, je maakt mij altijd gelukkig met een ‘zeegezicht’.
@Ina: nou meestal voel ik me ook nog wel achttien hoor (misschien de laatste tijd iets minder) maar nu voel ik me meer tachtig 
@Sebbo: Je moet ook niet tegen de wind inlopen 
@Thérèse: Ik vind het heerlijk als ik mensen blij maak met mijn foto’s. Zelf geniet ik er ook van, dus dan wil ik dat eigenlijk delen en anderen mee laten genieten, jij bent er daar dan eentje van
@Petra: Ja hoor. Wandelen is heerlijk, niets geen last als ik oplet hoe ik loop, af en toe even stilstaan en alles ontspannen en laten hangen
Over tien jaar kan het strand er niet eens meer zijn. Tenminste als je het KNMI moet geloven. Dus morgen weer fotos maken. Zodat onze kleinkinderen nog een strand kan bewonderen, zoals het vroeger was.
Er zijn veel mensen die altijd pijn hebben.
en dat went ook niet.
Daar sta je niet altijd bij stil.
Gelukkig hou je van wandelen, en hopelijk gaat het snel weer over.
Het gekke is, als de klachten over zijn vergeet je het ook weer meteen, dat lijkt dan weer heel gewoon. Ik realiseer me nu dus ineens dat er helemaal geen kloppende ontstekingen meer in mijn kaak zitten. Hiep hoera, geen pijn!
Jij beterschap!
Dat helpt bij mijn ega ook heel goed. Wij lopen samen wel eens wat metertjes. Als ze erbij is niet zo fanatiek als anders en zeker niet met zo’n bult op de rug. Als ik naar de foto kijk is het helemaal geen straf om daar te wandelen.
Ja, toen je 18 was was dat toch anders hè?