Een ouwetje maar vandaag, Miriam is jarig en ik heb hem vast al eerder geplaatst, maar dit kost me al moeite genoeg. Vierenveertig alweer, op naar de vijftig!
Kees is ook jarig, vandaag, die wordt al heeel oud en dat hopen we met z'n vieren nog lang mee te maken.
En nu weer gauw op de bank, ik ben 'zo slap als een wangte', zei mijn moeder altijd.
Jaren niet zo ziek geweest.
Kijk wat een lief lsmpje, dingetje voor de wierook, niet dat we sat zoveel stoken, maar ja leuk is het wel. Mooie doeken. En ik duik zometeen mijn bed weer in.
De herfstkleuren komen er weer aan, het is in de tuin al prachtig met de rode wingerd. Daar zitten ook altijd volop beestjes in, zoals deze stinkwants.
En dit mooie groen spinnetje.
Ik deed op een flinke wandeling na niet veel vandaag.
Vanmorgen even wat chatten met Joop, hij was inkopen aan het doen en dat is altijd spannend.
Wat later kreeg ik deze mail:
Door mijn bezoek van afgelopen weekend is Joop hier een beetje op de achtergrond geraakt, maar op Facebook werden wel berichtjes geplaatst hoor o.a. deze:
Rabin heeft een week lang tentamens. Elke dag een vak. Gisteren had hij een vrije dag maar vandaag heeft hij een tentamen wiskunde in 2 gedeelten van 10 tot 14 uur. Toen ik gisteren bij hem thuis was voor diner heb ik eens in zijn boeken gekeken wat voor stof hij krijgt aangeboden. Toen stond ik toch versteld. B.v. de stof voor dit jaar voor wiskunde is denk ik toch op HAVO niveau.
Wanneer hij dit jaar goed afsluit, en dat ziet het er toch naar uit, dan moet hij zich 2 jaar specialiseren in een bepaalde richting. Hij heeft gekozen voor wetenschap. Hij wil, als het kan, de medische kant op gaan. En nu maar hopen dat hij zijn wiskunde goed maakt vandaag. Het is tenslotte zijn beste vak. Op de foto zie je Rabin en zijn zusje Rita. Pokhara, Nepal.
Natuurlijk gaat hij dat goed afronden, ik ga er ook verder niet op in en de andere berichtjes ook niet plaatsen, dan moet je maar facebooken. Waar ik wel blij mee was, was de nieuwe foto! Wat is hij gegroeid hè en zijn zusje ook. Fijn, dacht ik, kan ik eindelijk de foto op mijn weblog aanpassen... heeft hij precies hetzelfde shirt aan! Ik wacht dus nog even met aanpassen want misschien heeft Joop nog meer foto's al denk ik niet dat hij daarop een ander shirt aan heeft. We zullen het er de komende twee jaar mee moeten doen denk ik.
Joop is inmiddels sinds vandaag weer terug in Kathmandu. Donderdag landt hij weer op Schiphol.
Het was wel een vakantie met de nodige problemen, eerst de afstandsbediening waarop ik het uitschakelen van de ontertiteling niet kon vinden, dat lukte uiteindelijk, maar sinds gisteren is het weer terug, daar ga ik zo weer eens even voor zitten. Toen Marlies en Sjeu er waren bleek de gasfles in de blokhut leeg. Die hebben we met veel moeite, een telefoontje naar Jelle, vriendje van Sjeu engelse schroefdraad, en geen weet van de knopjes toch weer aan de praat gekregen, er kwam tenminste warm water uit de kraan. En vandaag waren de batterijen van de thermostaat leeg. Nieuwe gehaald, omgewisseld, maar allemaal achten in beeld, die niet weggingen, grrrrrrrrrrrr. Het is ook wel goed hoor, dat ik dat ook allemaal zelf eens doe. Maar ja, ik heb vanmorgen ook al gemaaid en die maaier moet ik ook al aan de praat krijgen met startkabels, als nu alles het gewoon eens doet! Knopje omdraaien of indrukken en hoppa!
Alweer prachtig weer vandaag, beter konden we het niet treffen. Na het ontbijt en ochtendritueel, deden we voor de verandering een rondje door de polder.
Daarna maakten we pompoenpuree en kregen een lesje rolstoelgebruik van Dagmar.
Die hadden we net op toen de bus er al was, een kwartier te vroeg. Drie afspraken op dezelfde tijd lukt ook niet natuurlijk, zeker niet als dat op Scharendijke en Bruinisse is. Maar goed ze zijn weer onderweg naar huis en het is weer stil in huis.
Het was nogal laat geworden vannacht, dat ben ik eigenlijk niet meer zo gewend, dus daar moest ik wel even van bijkomen vanmorgen. Gelukkig was ik niet de enige. We ontbeten op het gemakje, deden nog wat boodschapjes en vanmiddag togen we weer richting strand. We waren ook even bij het Koepeltje waar de beroemde film met Didi is gemaakt, voor Dagmar erg herkenbaar natuurlijk. Ze vindt alles prachtig en vertelt honderduit.
We aten een croquetje en Dagmar een vergetarische hap en op het strand pakten we weer een strandrolstoel om bij de zee te komen, deze keer de blauwe die aanmerkelijk beter duwde en stuurde.
Vanavond aten we met z'n viertjes, Miriam ging ook mee, een hapje bij Perry's. Het was erg lekker en gezellig. Het was inmiddels donker toen we thuiskwamen en Marlies steeds zieker werd. Ze heeft een flinke kou te pakken. Nu maar hopen dat het morgen over is.
Nou ze zijn er hoor!
En natuurlijk gingen we eerst naar het strand.
De strandrolstoel had een afwijking naar links. Duwen en trekken valt best tegen.
Maar we kwamen bij het water hoor, het liefst had ze erin gesprongen 
Volop genieten!
Ik laat het bij de foto's, dat heeft al lang genoeg geduurd.
Oja en de hondjes kunnen het uitstekend vinden samen, zolang er geen eten in het spel is tenminste.
