Scheepsrecht
Ik stond vandaag voor de derde keer in twee weken tijd zonder portemonnee met een kar vol boodschappen. Gelukkig had ik nu een bankapp die al meer deed dan de laatste keer, maar nog steeds niets betaalde. Ik was er behoorlijk van uit mijn doen.
Terwijl ik stond te bedenken hoe nu verder want Mir was niet op de zaak en ik zou dan toch terug naar huis moeten, kwam er een dorpsgenoot de winkel binnen, samen met zijn vrouw en ik sprak ze maar aan, of ze misschien even zestig euro voor me hadden en dat hadden ze! Ik kon betalen! En het geld gelijk weer op hun rekening storten, want dat kon wel.
Inmiddels was ik er wel achter hoe het kwam dat mijn portemonnee niet op het vertrouwde plekje in mijn tas zat. Naar de begrafenis van Ina had ik mijn camouflage tasje verruild voor een zwart tasje. De grote dingen had ik eruit gehaald en het tasje met portemonnee en al weer opgeborgen. Zodoende.
Gelukkig waren het andere cassieres dan de vorige keren, deze kenden me nog niet.
zes reacties
Op die manier heb je niet zoveel aan die handige app. Ik sluit me dan ook bij John aan. Als je bank tenminste nog een filiaal in de buurt heeft, want ze trekken zich vrijwel overal terug van het platteland. ;-(
Mazzelpiet dat ze je niet kenden, anders krijg je zo’n naam in het dorp :o). P.s. je kunt on line overal wel informatie vinden hoe de bankapp is te gebruiken. Ik betaal niet anders meer dan met de telefoon. De portemetnix heb ik ook niet altijd bij me.
Geen vergeetachtigheid dus. Mooi zo.