Vermoeiend
Een vermoeiende dag. Allereerst was het wasdag want wassen op momenten dat er geen energie geleverd wordt is er nu niet meer bij natuurlijk. Twee wassen op zonneenergie die in de zon droogden, dat kost geen cent. Ons bin zuunig eej!
Lekker vroeg de polder in waarbij er niet veel spannends te zien viel. Vlas hebben we nu wel genoeg gezien, op naar de prachtige koperkleurige bolletjes, maar dat duurt nog even gelukkig, alhoewel voor je het weet is het alweer zover.
Op de fiets naar Brouwershaven om bananen en krentenbollen en vanmiddag samen even naar de oogarts in Zierikzee.
Joop had het idee dat het minder werd met zijn oog en er was hem op het hart gedrukt vooral niet te wachten tot het nog erger werd. Dus hij belde en kon vinmiddag al terecht.
Het was ook minder. Hij zag nu nog maar twee van de vijf letters, de vorige keer drie, maar nog steeds de droge vorm van macula degeneratie, dat zien ze aan de adertjes. Zijn linkeroog is uitstekend! Daar ziet hij 99% mee. Gelukkig hebben we twee ogen.
Niets aan te doen en weer afwachten. Hij krijgt nu wel druppels omdat zijn ogen blijkbaar erg droog zijn.
De hommels zijn nog van gisteren. Ik vind ze grappig omdat op de eerste het achterlijf een 'gezichtje' heeft en de tweede heeft ook iets grappigs, een bloem met rode schoentjes of zoiets.
De laatste is vogelwikke denk ik zomaar.
Ik ga niets meer doen, alleen nog maar zitten en misschien nog wat kleuren.
Ja, alles wordt minder en we moeten roeien met de riemen die we hebben. Ik was altijd op de maandagavond.