Mobiel
Een paar weken geleden toen Ina er was, zaten we eigenlijk een beetje te hannesen met onze voeten. Ina heeft thuis een voetenbankje en ik legde ze meestal op het kleinste bijzettafeltje, wat natuurlijk ook eigenlijk geen gezicht is. Daar heb ik nu het volgende op gevonden! Een poef. Net als vroeger! Toen hadden we zo'n rode met bruin en van die stiksels, die zijn er nog wel maar die zijn iets kleiner, deze is ook iets hoger. Naturel leer, dus het wordt nog iets donkerder, hoop ik, al went het al.
Rond de middag bracht ik Joop op Haamstede, zodat hij terug kon op zijn 'nieuwe' scootmobiel en toen ik een tijdje later de deur uitging om een rondje met Didi te gaan doen kwam hij er al aan stuiven. Die dingen gaan hard! Natuurlijk kan je ook langzamer, maar ja... en bij het indraaien bij de poortdeur reed hij mijn fietslamp aan flarden.
En vanmiddag deed hij alweer een rondje door de polder, toch wel een goed idee zo'n ding, hoe zullen we hem eens noemen want ik vind scootmobiel zo'n invalidewoord eigenlijk, of mag ik dat niet zeggen.... je weet het niet meer tegenwoordig.
zes reacties
Ik heb ook een voetenbankje, en gebruik het zoveel dat je me er verslaafd aan zou kunnen noemen.
Zeker een goed idee zo’n scootmobiel. Maar als hij je fietslamp aan gort rijdt is het meer een badmobiel?
Op ‘scootmobiel’ heb ik niks tegen, maar ‘invalidewoord’ vind ik pas echt een raar woord. Maar ook jij bent in ons land vrij om over eigen woorden te gaan natuurlijk. 
Ach kijk aan. Overgegaan tot de scootmobiel. Heel verstandig. Ik begrijp niet dat mensen zo’n ding niet willen gebruiken omdat ze er zich voor schamen. Een vriend van ons is zo iemand met het gevolg dat hij nu nergens meer komt. Een ander bevriend echtpaar racen met zijn tweeën heel wat af met dat ding en zij zijn momenteel ergens in Amerika of zo. Heel verstandig om zo’n ding in te zetten als dat een stik comfort geeft.